Typische Highland-avonturen – Wandelen in Glen Coe

Met iconische en verbluffende landschappen, met een verzameling legendarische Munro's, die een donkere en bloedige geschiedenis verbergt, en vaak wordt genoemd als de spirituele thuisbasis van het Schotse bergbeklimmen - welkom in de Glen Coe.

Zelfs naar de verheven normen van de Schotse Hooglanden is Glen Coe bijzonder. Als je de vallei nadert vanuit de mooie Rannoch Moor, word je aankomst begroet door de meest gefotografeerde piek van Schotland, Buachaille Etive Mòr's Stob Dearg. De eerste keer dat je het ziet, is een onvergetelijk moment. Dat is nog eens een berg!

Betreed de randen van de vallei en een intimiderende, grillige muur torent rechts boven je uit - de Aonach Eagach, de thuisbasis van misschien wel de grootste bergkam op het Britse vasteland.

Dit formidabele zicht speelt echter de tweede viool op het tafereel aan jouw linkerhand, waar het complexe en absoluut enorme Bidean-massief naar de weg reikt met een drietal richels. De richels eindigen abrupt en lopen steil naar beneden - de beroemde Three Sisters zijn een ontzag - inspirerend zicht.

Jouw wanderlust is op de juiste manier gewekt, het is tijd om de wandelschoenen aan te trekken en de paden van Glen Coe op te gaan.

In deze Collectie presenteer ik elf wandelingen die dit oude en romantische landschap verkennen. Van ontspannen wandelingen in de vallei die bezienswaardigheden bezoeken die verband houden met het bloedbad van Glencoe in 1692, tot misschien wel de meest serieuze wandeltocht in het Verenigd Koninkrijk, er is iets voor alle ervaringsniveaus. Ik heb de routes gerangschikt op moeilijkheidsgraad, te beginnen met de gemakkelijkere.

Glen Coe's Munros zijn groot en steil. Veel van de bergwandelingen in deze Collectie zijn een uitdagende stap hoger dan de bergwandelingen in het Lake District of zelfs Snowdonia. Hoogtevrees en klautervaardigheid zijn vaak vereist, evenals een sterke mate van zelfvoorziening.

Je moet voldoende eten en drinken bij je hebben, maar je kunt altijd rehydrateren bij de vele stroompjes die vanuit de hoogte naar beneden komen. Ik raad hiervoor een waterfilter aan, aangezien Glen Coe een populair gebied is en het water misschien niet zo zuiver is als in meer afgelegen gebieden.

Dit is Schotland, dus je moet ongeacht het seizoen waterdichte kleding en warme lagen meenemen. Neem op de langere dagen een hoofdlamp mee, voor het geval het niet zo snel gaat als verwacht. Ik raad ook aan om een ​​EHBO-doos met een tekentang mee te nemen, evenals muggenspray tijdens de warmere maanden.

Het is het beste om de zomer indien mogelijk te vermijden, want dan zijn de muggen het ergst. Het late voor- en najaar zijn de beste tijden om deze routes te ondernemen. In de winter worden de Munros alleen het domein van uitgeruste bergbeklimmers, hoewel de lage routes een prachtig uitzicht bieden op met sneeuw bedekte toppen.

Op het gebied van accommodatie zijn er particuliere verhuur, pensions en hotels in het dorp Glencoe en Ballachulish. Als je de regio met de auto bezoekt, kun je zelfs in Kinlochleven of Fort William verblijven. Speciale vermelding verdient de Clachaig Inn, een legendarische klimmerspub, en het Kingshouse Hotel, dat een geweldige ligging heeft aan Rannoch Moor met een klassiek uitzicht op de Buachaille.

Dit is een afgelegen deel van Schotland, dus een auto is handig om bij veel van de startpunten te komen. Het dichtstbijzijnde treinstation is Fort William, met verbindingen naar Glasgow en zelfs Londen dankzij de Caledonian Sleeper. Vanaf Fort William kun je bus 44 nemen naar Ballachulish en het dorp Glen Coe.