Trans Pyrenees Race No2 – Hoe een tocht een race werd

Begrijp me niet verkeerd, ik woon met veel plezier in Offenbach am Main in Hessen, Duitsland. Het is kleurrijk, verrassend en levendig. Maar het is er ook druk, vies, luidruchtig en stinkend. Om hier tot rust te komen, moet je de voor- en nadelen van het stadsleven leren accepteren. Maar toen ik tijdens Bikepacking 2021 even voorbij Perpignan stopte, was het contrast groot: ik was alleen in de natuur met de wind die door de bomen ruiste. Vogels tjilpten en de frisse geur van dennen was betoverend.

Ik had de terugweg van de Trans Pyreneeën Race uit de komoot Collectie gekozen en ging er voor. De eerste keer dat ik de Pyreneeën zag, werd het duidelijk - ooit zou ik moeten deelnemen aan deze race.

Maar het is niet zo gemakkelijk. Een groentje als ik krijgt geen startplaats voor zo'n populaire ultrawedstrijd, alleen omdat hij zo van de geur van dennenbossen houdt. Afgezien van een paar grote bikepackingtochten heb ik niet veel kunnen laten zien. Daarom was ik in februari 2022 dolblij toen komoot deze droom mogelijk maakte!

Dus begon ik te trainen met een gestructureerde aanpak. Ik fietste elke week 400 kilometer, plus intervaltraining. Drie maanden voor de wedstrijd verhoogde ik de belasting tot 700 kilometer per week en reed ik één keer per week een duurrit van 200 tot 300 kilometer aan een stuk. Grote dank aan de toegewijde (en lichtelijk krankzinnige) mensen die me tijdens deze trainingsritten hebben gesteund! Na veel plezier, ontelbare stukken taart, liters koffie en een beetje tandenknarsen, kwam ik eind augustus aan een kleine 11.000 kilometer op jaarbasis en was ik klaar voor de wedstrijd.

Iedereen die ooit een fietsreis heeft gepland of met zijn eigen fiets heeft gevlogen, weet hoe groot de inspanning is. Wat pak ik in? Wat kan er misgaan? Welke reserveonderdelen, gereedschap en uitrusting heb ik nodig? Voor de Trans Pyreneeën Race moeten alle deelnemers ook vooraf een medische test indienen om er zeker van te zijn dat ze de uitdaging aankunnen.

Er zijn zeven vaste checkpoints of routes op de 1600 kilometer lange afstand. Dit zijn vooraf bepaalde punten of trajecten die moeten worden afgelegd. De rest wordt overgelaten aan je fantasie, avontuurlijke instelling en planning.

Drie weken voor de wedstrijd verloor ik mijn concentratie en kwam ik ten val. De diagnose was een gescheurde pees in mijn rechterpols en een gekneusde rib. De verwondingen deden pijn, maar nog erger was de onzekerheid of ik nog wel mee kon doen.

Gelukkig kon ik twee weken na het ongeluk weer op de fiets stappen en tenminste kleine rondjes rijden. Twee dagen voor de wedstrijd schreef ik me in Saint-Jean-de-Luz bij Biarritz in. Hier ontvingen alle deelnemers hun GPS trackers, petjes met de startnummers en de brevetkaarten. s’ Avonds was er een veiligheidsbriefing.

*Een toevoeging vier weken na de race:
Ik word voortdurend verrast door eetbuien, mijn teen is nog steeds gevoelloos, de achillespees blijft alarmerend kraken, de pols is gespalkt en getapet en de vingers tintelen bij elke beweging.

De volgende races voor 2023 zijn al aangekondigd.