De Transcontinental Race nr. 8 – Snel vooruit door Europa

De eerste moeilijkheid van de race doet zich meteen aan het begin voor. De start is om tien uur 's avonds, wat de coureurs voor het dilemma stelt om ofwel de eerste nacht recht door te rijden of in de eerste uren van de race een slaapplaats te zoeken. Daarnaast is het door de starttijd bijna onmogelijk… meer lezen

Vanaf het hotel is het nog maar een paar meter naar de bakker, die net is geopend. Zolang ik nog in Duitsland ben, wil ik niet zonder deze instelling. Koffie, broodjes en een paar stukjes voor onderweg en ik ben klaar voor de volgende dag op de fiets. Vandaag moeten we zo dicht mogelijk bij het eerste… meer lezen

Om 4 uur zit ik weer op mijn fiets en kijk uit naar het eerste checkpoint. Ik laat Chemnitz in het donker achter me. Er staat een vos op straat, we houden lang oogcontact. In Olbernhau, net voor de Tsjechische grens, begint het te regenen. Ik pauzeer even bij de plaatselijke bakker en hoop stiekem in… meer lezen

Net als de dag ervoor begin ik om 4 uur 's ochtends. Ik ben hersteld en kijk uit naar de volgende etappe, die me zo dicht mogelijk bij de Alpen moet brengen. De vroege ochtend heeft iets magisch. Er hangt mist in de valleien, de opkomende zon schildert een oneindig aantal kleuren aan de lucht. De straten… meer lezen

Ik vertrok weer in het donker. Er is een moment van schrik als er een paar meter voor mijn fiets plotseling een hert de weg oversteekt. Zulke dingen kunnen slecht aflopen, maar ik had weer geluk. Kort daarna komt de zon op en verschijnen de Alpen al aan de horizon. Het is bijna altijd een beetje bergop… meer lezen

Vroeg inchecken in het hotel was een goede beslissing. Mijn spullen zijn nog niet helemaal droog na de korte nacht, maar het is ondertussen gestopt met regenen. Zonder ontbijt in natte fietskleding en schoenen knijpen en op de donkere weg stappen is geen goed gevoel, maar de volgende klim zal me denk… meer lezen

De hoge Alpenpassen liggen achter me, maar er is nog een lange weg te gaan uit de bergen en de vlakke vlaktes van Noordoost-Italië in. Het grootste deel van mijn route hier loopt over een zeer aangenaam fietspad van de weg. Het landschap is totaal veranderd ten opzichte van de noordkant van de Alpen… meer lezen

Slovenië wordt snel doorkruist. Bij de Kroatische grens staat een lange file, gelukkig kan ik me op de fiets snel een weg banen door de rij. Ik weet dat er verschillende fietsenwinkels zijn in Rijeka. Daarna is er geen grotere stad op mijn route tot Mostar in Bosnië. Het is dus heel belangrijk dat ik… meer lezen

Als ik wakker word, heb ik geen zin om verder te rijden. De wilde honden en de paar kilometer van de vorige dag hebben hun sporen achtergelaten en de motivatie getemperd. Maar na het lezen van enkele bemoedigende berichten en opmerkingen op Instagram, herinner ik me ineens hoe belangrijk een finish in… meer lezen

Mostar ziet eruit als een zeer interessante stad. Het zit vol met jonge mensen en straalt een heel andere charme uit dan de meeste plaatsen die ik op de Balkan heb bezocht. Ik wou dat ik meer tijd had om ze te zien, maar ik moet verder, dus ik ben van plan hier later terug te komen met meer tijd om de… meer lezen

Om 4 uur 's ochtends zit ik weer op de fiets en fiets door het donkere Montenegro. Switchbacks brengen me naar beneden in de spectaculaire Tara Gorge, die ik al ken van foto's. Helaas wordt het uitzicht mij vandaag ontzegd vanwege de duisternis, ik kan alleen de diepte van de kloof raden als ik de beroemde… meer lezen

Als fietser kun je niet echt wennen aan het verkeer in Servië, maar na een tijdje raak je een beetje sleets. Toch kom ik 's morgens na Požarevac op een weg waar ik niet meer tegen kan. De ene vrachtwagen na de andere haalt me in met slechts enkele centimeters opzij, zodat ik uit voorzorg meerdere keren… meer lezen

De klok tikt door en ik heb een globaal idee van wat ik kan verwachten in de Karpaten. Eerst moet ik over de Transalpina, de hoogste verharde weg in Roemenië, dan naar beneden naar het vierde en laatste controlepunt, dan terug dezelfde weg omhoog en uiteindelijk over het ongeveer 40 kilometer lange offroad… meer lezen

Ik kan het me niet veroorloven om meer dan twee uur te slapen als ik de laatste veerboot van de dag wil halen. Het is twee uur 's nachts en ik ben vooral bang voor de eerste vijftig kilometer door de Karpaten. Aangezien de regels van de race ons verbieden de drukke hoofdweg naar het zuiden te nemen… meer lezen

Eigenlijk wilde ik maar twee uurtjes slapen en dan relatief ontspannen en zonder tijdsdruk de laatste 250 kilometer naar de finish rollen. Maar omdat ik moe ben, verslap ik de wekker en word ik weer twee uur later wakker. Lichte paniek verspreidt zich. Eigenlijk heb ik tijd genoeg, maar de rest van de… meer lezen