Tour door Baja California, Mexico – Baja Divide

We verlieten San Diego vroeg in de ochtend en onze vrienden kwamen een tijdje bij ons zitten na het eten van wat donuts voor het ontbijt.



We doorkruisten heel San Diego en de eerste klim van de dag begon. Otay Mountain zou een goede fysieke test zijn om te wennen aan het gewicht dat we droegen.

We reden helemaal naar Tecate om de grens over te steken en reden nog een stukje verder om bij Cañón Manteca te komen.



We stopten tussendoor toen het begon te regenen en we allemaal nat waren.

Het heeft de hele nacht en een deel van de ochtend geregend. Het was een grijze modderige dag, de motregen hield nooit op en de beklimmingen waren waanzinnig.



We stopten net voordat het donker werd en omdat we nog steeds behoorlijk hoog waren, was de nacht erg koud.

We stonden op toen het net 0°C was en alles bevroren en nat was.



We reden naar Ojos Negros en toen steeg de temperatuur tot 28°C.



Op een gegeven moment vonden we een verlaten huis en gebruikten het als onze schuilplaats voor de nacht.

We bereikten de Stille Oceaan na vrijwel de hele dag te hebben gereden. Het landschap bleef gedurende de dag veranderen, van woestijn- en zandpaden tot groene en rotsachtige paden.

We werden wakker aan zee. De vissers waren al bezig en de eerste lichten van de dag waren onze tent aan het drogen.



We begonnen te rijden wat een min of meer vlak gedeelte lijkt naar Punta Colonet - maar dat is het niet. Het gaat continu op en neer en sommige beklimmingen zijn zwaar genoeg om je te laten… meer lezen

De zon scheen, maar het was koud in de vallei. Op weg naar Rancho El Coyote moesten we meerdere keren dezelfde rivier oversteken.



30 kilometer bergopwaarts lijkt niets, maar het was moeilijk, technisch terrein. Maar het is ons gelukt!

We verlieten el Coyote en volgden veel asfalt omdat een deel van de offroad-route is afgesloten vanwege een conflict met een ranchero.



De weg was echter erg mooi en rustig totdat we in de Mex1 stapten. We hadden geluk met wat wind in de rug, anders zou de Mex1 een nachtmerrie zijn geweest met het verkeer en het stof.

Vicente Guerrero is een drukke stad, en omdat we er niet veel tijd wilden doorbrengen, vertrokken we vroeg na het ontbijt om te beginnen aan het deel van de route dat Valle de los Cirios heet.



We begonnen een idee te krijgen van wat er ging komen. De route naar Cielito Lindo was niet heuvelachtig en ook… meer lezen

We verlieten Cielito Lindo om iets te eten bij Nueva Odisea en het plan was om het hoogste punt te halen en een beetje te slapen.



We kwamen op de top voor zonsondergang en de sillhouettes van de Cirios verschenen. We hadden de Valle de los Cirios bereikt en we waren opgewonden om het bij daglicht te zien.

We stonden op in het midden van een prachtige vallei omringd door cactussen en cirios. We hebben het gisteravond niet gezien, want het was al donker toen we onze tent opzetten. We waren blij met de kleuren, de lichten, de stilte.



De stekels van de cactus glansden als goud en de hele vallei werd beetje… meer lezen

De wind op deze dag was onze ergste vijand. Tegenwind tot aan Cataviña en een terrein waar lopen makkelijker was dan trappen. Het was echt een nachtmerrie en we hadden het echt moeilijk voor ongeveer 48 km.



Toen veranderde het en begonnen we de typische rotsblokken uit het Cataviña-gebied te zien, sommige… meer lezen

Na een goede nachtrust waren we blij om weer te rijden en deze keer was het terrein veel beter. Het landschap bleef geweldig en we gingen weer helemaal naar de Pacific Coast.



Toen we aankwamen in San José del Faro, een kleine vissersgemeenschap, ontmoetten we Azael en zijn familie en ze nodigden ons uit… meer lezen

Zonsopkomst bij de oceaan is altijd geweldig, stil en vredig. Maar dit gevoel van rust duurde niet lang, want de dag begon met veel steile, rotsachtige beklimmingen waardoor we vaak moesten pushen.



We kwamen 's middags aan bij "El Cardón" en we reden nog wat verder totdat we een super mooi strand vonden… meer lezen

Na een dagje fietsen om te surfen bij Cardón, namen we afscheid van onze nieuwe vriendengroep en zaten we weer op de fiets.



Een lang stuk langs de kust wachtte en we wilden in Ejido Nuevo Rosarito komen. Het eerste deel tot we Santa Rosaliíta bereikten, was vrijwel allemaal wasbord.



We kregen wat te eten… meer lezen

Een superzware dag. Het was absoluut te veel en we kwamen super uitgeput bij BDLA aan. De hele route was ruig en het combineerde hobbelige paden met zanderige stukken. Je trilde de hele tijd.



We stopten voor de lunch bij Misión San Borja waar we José ontmoetten. Hij noemt zichzelf een van de laatste… meer lezen

We waren de dag ervoor te moe om het te merken, maar we waren voor het eerst in de route bij de Zee van Cortez!



We hadden een late start, het was erg winderig, hoewel het meestal wind in de rug was, en we deden het rustig aan.

De rit naar Rancho Escondido was ook vrij eenvoudig in vergelijking met de voorgaande dagen.



Deze rancho is een prachtige plek, alles is georganiseerd en goed doordacht en is eigendom van een familie die ecotoerisme wil promoten.



Het was erg winderig en ze boden een schuilplaats aan om onze tent op te… meer lezen

Om 7 uur waren we klaar om weer te rijden na een dag in Rancho Escondido te hebben doorgebracht.



Deze keer volgde de route gladde paden, soms een beetje zanderig, maar allemaal berijdbaar tot El Arco. We kwamen daar vrij snel aan en na een stop voor de lunch veranderde de tijdzone.



We waren nu in Baja… meer lezen

We hadden nog 18 kilometer te gaan om in Vizcaíno aan te komen, maar het kostte ons bijna twee uur om ze te maken omdat we moesten fietsen over het zand.



We kwamen 's ochtends aan in Vizcaíno en we waren meer dan blij om een kleine stand met verse vruchtensappen te vinden. Ze waren gewoon geweldig na… meer lezen