Cycling Through a Pandemic is een project dat de verhalen en perspectieven deelt van fietsers uit tien landen over de hele wereld, die tijdens de pandemie op reis gingen in hun thuisland. Dit is het verhaal van Rae Trew-Browne.

Deze Collectie vertelt het verhaal van de driedaagse rit van waar ik woon in Kaapstad naar mijn vader in de Noord-Kaap. Het is een route dwars door de beruchte en meest brute delen van het Tankwa Karoo National Park.

Mijn vader heeft een bipolaire stoornis en sinds een paar jaar hebben we niet echt met elkaar gesproken. Een tijdje geleden nam hij contact met me op in een poging het goed te maken en onze relatie weer op orde te krijgen. Ik was van plan om naar hem toe te fietsen, maar Zuid-Afrika werd kort daarna helemaal afgesloten.

Tijdens de lockdown begon ik een aantal routes te plannen voor wanneer ik weer zou mogen fietsen en een rit naar mijn vader leek me de perfecte manier om weer op verkenning te gaan. Begin december belde hij om te zeggen dat hij in februari weer ging trouwen en vroeg of ik deel wilde uitmaken van de ceremonie.

De Tankwa Karoo is in wezen een woestijn en februari is de warmste maand van het jaar. Op dag twee meette ik temperaturen van 47 graden Celsius, en zelfs de zes liter water die ik bij me had voor het 130 kilometer lange traject zonder bevoorrading, was niet voldoende. Ik kreeg een zware zonnesteek omdat de wegen te slecht waren om door te kunnen fietsen.

Toen ik aan deze reis begon, wist ik dat het misschien niet de verste fietstrip was die ik ooit heb gemaakt, maar wel de moeilijkste; fysiek en emotioneel.

Ik bereikte uiteindelijk de slaapplek op de tweede dag met de hulp van een bakkie (een pick-uptruck), die op wonderbaarlijke wijze precies voorbij kwam toen ik hem het hardst nodig had en mij een lift gaf naar het volgende waterpunt. Het is een erg afgelegen gebied met weinig verkeer, dus ik had geluk dat ik werd opgepikt.

De derde fietsdag was een enorme mentale strijd, omdat ik ziek was van de zonnesteek, maar nog steeds iets meer dan 100 kilometer door de Karoo moest rijden om bij mijn vader te komen. Er zat niks anders op dan doorfietsen – ik moest en zou op tijd zijn om zijn bruiloft te halen.

Ik heb ook een korte film gemaakt van de reis die je hier kunt bekijken: