Geuzentoren

Midden in het bos ligt de sprookjesachtige Geuzentoren. De toren werd in 1864 gebouwd uit ijzerzandsteen. Hier bedachten - zoals de legende zegt - de dichters Pol de Mont en Omer Wattez de naam "Vlaamse Ardennen". Op een paar passen van de toren ligt een Gallo-Romeinse grafheuvel (tumulus).

De dichter en schrijver (tegenwoordig zou men hem misschien een activist noemen) Omer Wattez (1857-1935) leefde in een tijd waarin de Vlaamse taal, cultuur en manier van leven onderdrukt werden. Het eigen vaderland zien als een aantrekkelijke reisbestemming werd al politiek gezien en ook een beetje gek. De omgeving een poëtische naam geven - "Vlaamse Ardennen" - was een moedige daad van emancipatie, bijna een coming out.

Ook toen al streefde Wattez naar een evenwicht bereiken tussen mens en natuur - zij het meer vanuit een romantisch idee en minder om ecologische redenen - en streed tegen de vervuiling van de Schelde.

Gelegen op één van de hoogste toppen van het Muziekbos, ronde toren opgetrokken in ijzerzandsteen.

De Geuzentoren is één van de 19e eeuws folies. Toen was het de gewoonte dat rijke burgerij fantasiegebouwtjes of romantisch ogende bijgebouwtjes lieten optrekken op hun landgoed. Dit alles om indruk te maken of uit prestige.
Deze Geuzentoren werd in lang vervlogen tijden ook wel de verreijker van de Vlaamse Ardennen genoemd. Weet dat in de 19e eeuw de bomen nog niet zo hoog reikte. Als je toen boven op de Geuzentoren stond had je een enorm ver zicht op de weide omgeving. Hier zou ook de benaming, de uitspraak van de Vlaamse Ardennen voor het eerst gevallen zijn toen Omer Wattez en zijn vriend , dichter Pol De Mont, na een inspirerende wandeling op de toren het landschap bewonderden. Pol De Mont zou hier de legendarisch woorden hebben uitgroepen 'Maar dit zijn de Vlaamse Ardennen'. Sindsdien is dat het koosnaampje voor de Parel van een streek in het Vlaamse land.